Het Rietveldhuis in Ilpendam is een begrip onder liefhebbers van midcentury architectuur. Ik had destijds (ruim 4 jaar geleden) als makelaar deze villa in de verkoop. Dit schreef ik erover in de brochure:  ‘Unieke villa vol licht en ruimte, met alle vertrekken op één verdieping, in een fantastische landelijke omgeving: een perceel van bijna 5800 m2 aan het water aan de rand van een sfeervol dorp, vlak bij Amsterdam. Deze villa met monumenten status werd ontworpen door Gerrit Rietveld in 1957. De architect beschouwde dit woonhuis als één van zijn meest geslaagde werken:“Ik heb een huis gebouwd in een stuk polderland, het is een goed huis, open naar de zon en uitnodigend naar de wegzijde, waar de keuken is.’

Er was belangstelling genoeg maar het duurde uiteindelijk bijna 2 jaar voor de woning werd verkocht. Iedereen die kwam kijken was onder de indruk van het ontwerp, de ruimte en het uitzicht maar het huis had veel achterstallig onderhoud en moest nodig aangepast worden aan woonwensen van de 21e eeuw zoals bijvoorbeeld isolatie. Tel daarbij  op dat, omdat het een Rijksmonument is, je bijna geen verfstreep kan zetten zonder overleg en toestemming van Monumentenzorg, dus het was niet verwonderlijk dat de meesten terugdeinsden voor zo’n uitdaging.

Zo niet Koen en Sander, zij kochten uiteindelijk in 2017 deze iconische woning en met veel passie en volharding (en laten we wel wezen aardig wat geld) begonnen zij aan de renovatie. Het duurde al een jaar voor de benodigde vergunningen binnen waren maar toen kon het werk beginnen.

Ik ging van de week even bij hen op bezoek en zag voor het eerst na 2 jaar de woning weer terug. En WAUW: wat een verschil en wat is er veel gebeurd! Maar de verbouwing is nog niet klaar: er staan nog een aantal essentiële dingen op de to-do list dus het huis was nog niet ‘photo-ready’. Ik kreeg wel een uitgebreide rondleiding en wil toch graag een tipje van de sluier oplichten en alvast wat met jullie delen. De woonkamer was bijna ‘klaar’ en over deze ruimte alleen al is zoveel te vertellen.

Het Rietveldhuis in de 80e jaren

De eigenaresse van wie Koen en Sander het huis kochten was mevrouw Polak. Zij is de weduwe van Wim Polak, burgemeester van Amsterdam van 1977 tot 1983.  Zij kochten het huis in 1983 en hebben destijds aan de kleuren volgens mij niets veranderd. De woonkamer was donker antraciet geverfd, inclusief het plafond en op de vloer lag vloerbedekking. Ik heb me laten vertellen dat die donkere kleur gekozen was omdat de oorspronkelijke lichte kleuren bijna pijn deden aan de ogen aangezien deze kamer op het Zuiden ligt en de enorm grote ramen een zee aan licht binnen laten.

De opdrachtgever van het Rietveldhuis

Rietveld ontwierp het huis in opdracht van chirurg van den Doel en in 1959 werd het huis opgeleverd. Ik heb nog een archief foto uit die tijd gevonden waarin te zien is dat er een prachtige vloer ligt van wengé hout en hoewel de foto zwart/wit is, is duidelijk te zien dat de wanden een lichte kleur hadden.

Het Rietveldhuis klaar voor de 21e eeuw

Koen en Sander hebben uitgebreid onderzoek gedaan om  zoveel mogelijk oorspronkelijke elementen en kleuren terug te kunnen brengen. Het blijkt dat in eerste instantie de wanden van de woonkamer grijs en roze waren. Vooral dat roze was een verrassende kleur waar zij wel even over geaarzeld hebben maar die ze uiteindelijk toch doorgezet hebben. Ik ben er weg van! Wat een lichte en eigentijdse look heeft deze kamer ondanks dat het ontwerp dus al 60 jaar oud is.

Als je goed kijkt zie je dat ook de ingebouwde kast weer in oude staat is terug gebracht. Er was in de 70e jaren een soort platenkast van gemaakt maar de oorspronkelijke glazen deurtjes kwamen terug evenals de oorspronkelijke kleur. Een soort zacht groen dat geweldig combineert met de roze muur.

Onder de vloerbedekking kwam gelukkig nog de oorspronkelijke wengé houten vloer te voorschijn die geschuurd en opnieuw behandeld is. Ik ben echt onder de indruk van de hoeveelheid werk die hier verzet is en zoals bij zoveel verbouwingen, is het meeste werk en geld gaan zitten in dingen die je helemaal niet ziet. Om even bij de woonkamer te blijven: het plafond en de vloer zijn geïsoleerd en er is een nieuwe verwarmingsinstallatie aangebracht. Dubbel glas was hier niet mogelijk omdat het een monument betreft. Vaak wordt er dan speciaal monumentenglas gebruikt maar ook dat kon niet omdat dat niet in zulke grote oppervlaktes verkrijgbaar was en sowieso te zwaar zou zijn voor de stalen kozijnen. Uiteindelijk is hier gelaagd glas gebruikt dat voorzien is van een speciale coating die warmte binnenhoudt en tegelijkertijd zonlicht enigszins filtert en daarmee het best haalbare alternatief is voor echt isolatieglas. Dit soort ‘verrassingen’ hoort nu eenmaal bij de renovatie van een dergelijk monument dus nogmaals groot respect voor de manier waarop Koen en Sander dit aanpakken.

Ik was eigenlijk niet van plan al een blog te wijden aan dit fenomenale huis nu het nog niet af is maar vlak voor ik weer wegging maakte ik nog even een paar foto’s van de kamer. Toen ik eenmaal thuis die paar foto’s zat te bekijken, vloeiden de woorden gewoon uit mijn pen (so to speak). Ik heb natuurlijk de rest ook gezien en weet wat er nog gaat gebeuren en daar is zoveel over te delen dat ik toch maar vast een begin gemaakt heb! Ik hoop te zijner tijd het Rietveldhuis is al zijn nieuwe glorie met jullie te delen. Nog even geduld!