Soms zie je een meubelstuk dat je al heel lang kent opeens met andere ogen. Dat gebeurde met de sixties stoel in het huis van mijn ouders. Tenminste, ik wist eerst niet hoe oud de stoel precies was. Tot ik een foto tegenkwam van mijzelf in die stoel gedateerd 1969. Toen was het duidelijk dat het hier om een echte Sixties stoel gaat.

Maar laat ik even bij het begin beginnen. Het huis van mijn ouders moet leeg gemaakt worden. Mijn vader is al een paar jaar geleden overleden en mijn moeder is sinds kort verhuisd naar een verzorgingshuis. Ik heb 2 broers en een zusje en met ons vieren hebben we eerst de spullen uitgezocht die wij graag wilden hebben. Dat ging heel gemoedelijk: we hebben niet allemaal dezelfde smaak en mijn broers wonen in het buitenland dus kunnen sowieso niet alles meenemen. Beetje bij beetje wordt het huis dus wat leger en de rest (dingen die niemand wil)  laten we op een gegeven moment door een bedrijf ontruimen. Nou deze stoel wilde echt helemaal niemand. Behalve ikzelf is niemand in de familie into the sixties. Ik had hem dus eerst ook over het hoofd gezien maar gelukkig gingen mijn ogen open. De zwart leren stoel is nog in goede conditie, er hoort een footstool bij en hij zit echt heerlijk! Het leer is op sommige plekken een tikje versleten  maar dat vind ik juist heel mooi.

Ik had er gelijk ook al de ideale plek voor nl. de voorkamer die ik al lange tijd heel graag wilde ‘aanpakken’.
Nou is het niet echt een aparte kamer want mijn beneden verdieping is één ruimte met open keuken. Maar goed, ik bedoel dus de voorkant van deze woonruimte. Het leven speelt zich meer aan de achterkant af. Dat is de tuinkant, daar is de (half)open keuken, met de eettafel met uitzicht op de tuin. In het midden van de woonruimte staat de bank en de tv en de voorkant van de kamer heeft niet echt zo’n duidelijke functie. Het was ook zo’n plek waar ik nooit helemaal blij van werd.  Daar kwam al een beetje verandering in toen ik de lelijke radiator wegwerkte met een donkergrijze metalen radiatorbekleding van Sentimo.

En van het één komt het ander. Nu moest ook die strook plakplastic weg die ik destijds op het raam geplakt had tegen inkijk. Die zat er zeker al meer dan 15 jaar, was heel lelijk geworden en niet eens super functioneel. Ik heb een vrij grote voortuin dus mensen lopen helemaal niet vlak voor mijn raam langs en zo druk is mijn straat nou ook weer niet.

Ik had al een poosje mijn zinnen gezet op mooie, houten jaloezieën en omdat je zo nu en dan toch privacy wilt hebben leek me dit een geweldig alternatief. Ik heb de jaloezieën op maat besteld bij Karwei. De houten lamellen zijn 50 mm. breed in  de kleur grijsbruin met taupe ladder band.

Deze hoek is zo ongelooflijk veranderd!  Laten we nog even voor ogen halen hoe deze plek er 2 maanden geleden nog uitzag.

Als je je afvraagt waar de chaise longe gebleven is… die is verhuisd naar zolder. Nera (mijn lieve hond) is haar plekje bij het raam kwijt maar er zijn nog genoeg alternatieven voor haar. En als het mooi weer is, ligt zij sowieso het liefste buiten.

Ik ben superblij met mijn ‘nieuwe’ sixties stoel! Niet alleen omdat ik het een mooie stoel vind maar ook om de sentimentele waarde. Hoe leuk is het om deze foto’s naast elkaar te zien?

Ik ben benieuwd of jij ook een erfstuk hebt waar je veel waarde aan hecht en waar je heel blij mee bent. Laat je een berichtje achter?