Ja, ik ben verhuisd naar mijn nieuwe huis, maar van zitten is geen sprake. Ten eerste heb ik ongeveer 150 (!) dozen uit te pakken en ik heb heel wat muren te verven. Op dit moment is alles wit, heel erg wit: ik heb het gevoel op de Noordpool te zitten en ik kan niet wachten kleur aan te brengen in mijn nieuwe huis. Maar laat ik bij het begin beginnen. Na ruim een week heel gezellig bij mijn zoon, schoondochter en schattig kleinzoontje gelogeerd te hebben was het afgelopen dinsdag zover.

Wat is er in de tussentijd gebeurd in mijn nieuwe huis?

Mijn spullen die al die tijd in de opslag hadden gestaan werden afgeleverd in Oosthuizen. De strakke planning die ik opgesteld had voor een aantal werkzaamheden verliep helemaal naar wens. Het plafond beneden werd gestuukt en de laminaat vloer op de eerste verdieping weggehaald. Het was even spannend of het plafond op tijd droog zou zijn voor het gewit zou worden maar dankzij een gehuurde bouwdroger lukte dat net. Op de eerste verdieping werd een mooie betonlook vinyl vloer gelegd in de kleur Oyster. Ondertussen kwam er iemand langs om uit te meten waar de afvoerpijp gaat komen voor de houtkachel die ik gekocht heb. So far, so good hoewel ik moet wachten tot februari voor de kachel geïnstalleerd gaat worden

Bruin het nieuwe zwart?

Ik heb een begin gemaakt met het aanpakken van al dat wit en ben begonnen de muren in het keukengedeelte een heel diep bruine kleur te geven. In januari schreef ik een blog over mijn voorliefde voor donkere kleuren (Donkere kleuren in het interieur: Like/don’t like?) en noemde ik enigszins aarzelend donkerbruin als een mogelijk nieuwe trendkleur. Toen ‘voelde’ ik dat nog niet zo maar ondertussen ben ik er aan toe en ging ik enthousiast aan de slag met de kleur Fading Horizon van Flexa. Terwijl ik zo bezig was kreeg ik een soort deja vu en herinnerde ik mij dat ik een dergelijke kleur ook gebruikte in mijn allereerste ‘grote mensen huis’ begin 70e jaren. Een prachtige eind 19e eeuws appartement was dat: bel-etage , souterrain en tuin in Amsterdam Oost. Ook toen al deed ik niets liever dan bezig zijn met de inrichting van mijn huis. Na dat huis kwam ik in een verbouwd 17 eeuws pakhuis terecht op de Nieuwmarkt in hartje Amsterdam en daarna verhuisde ik naar een dertiger jaren woning in Amstelveen. En nu dus voor het eerst in een (bijna) nieuw huis (2016),

Hoe bevalt mijn nieuwe huis?

Deze switch van altijd oude woningen naar een nieuwbouw huis is iets wat heel langzaam vorm kreeg in mijn gedachten toen ik begin dit jaar over een ander huis begon na te denken (Hoe ziet mijn droomhuis eruit?). Nu ik die beslissing genomen heb, vind ik het heerlijk! Ik voel me zo gelukkig in mijn huis: lekker warm want goed geïsoleerd, vloerverwarming beneden dus geen lelijke radiatoren, een badkamer met bad en douche dus niet meer douchen in bad en een keuken met enorm veel opbergruimte, een koelkast en vaatwasser op ooghoogte en ga zo maar door. En… niet te vergeten al die witte muren waar ik naar hartenlust mijn fantasie op kan botvieren (haha). Verder de rust, de stilte en het weidse uitzicht: ik geniet met volle teugen!

Instant sfeer

Ik zit nu 5 dagen in mijn nieuwe huis en behalve dat ik gelijk een verfkwast pakte, heb ik ook een begin gemaakt met het uitpakken van de dozen. Ik heb niet voor alles meteen een plekje: dit is een ander huis en ik heb wat kasten weggedaan. Mijn spullen staan hier en daar lukraak bij elkaar, ik heb nog geen gordijnen en er hangt nog niets aan de muur. Maar eerlijk gezegd vind ik deze fase eigenlijk heel leuk. Alles is nog mogelijk (nou ja, bijna alles) en hoewel ik een soort eindbestemming (lees eindresultaat) voor ogen heb, geniet ik volop van de reis er naar toe. Zelfs de spulletjes die ik nonchalant tijdelijk ergens bij elkaar zet, zien er decoratief uit (dat zit nu eenmaal in me). Mijn planten (instant sfeermakers) die samen met mij gelogeerd hebben bij mijn zoon zijn verdeeld over mijn woonkamer en de badkamer. Deze laatste is namelijk een totaal wit betegelde ruimte die nog wat veranderingen gaat ondergaan. Voor het zover is zorgt al dat groen voor een fijn sfeertje.

Mijn eindeloze to do lijst

Het is goed dat ik zo handig ben: ik heb ondertussen al een paar lampen opgehangen, een gordijnrails en ook mijn wasmachine en droger aangesloten maar er moet nog heel veel gebeuren. Geduld is niet mijn beste eigenschap en ik zou het liefst alles tegelijk doen. Gelukkig heb ik genoeg tijd: mijn werk staat even op een laag pitje en wegens Corona heb ik niet veel sociale verplichtingen.

Na al dat harde werk vind ik het een leuke afwisseling om ondertussen foto’s te maken en achter mijn laptop te kruipen. Voorlopig heb ik stof genoeg om over te schrijven. Blijf je me volgen?